Radomir Krstić

Radomir Krstić (1927. – 2017) je istinska legenda fudbalskog kluba Vojvodina i čovek koji je, sa 613 nastupa u crveno-belom dresu, rekorder po broju odigranih utakmica za “staru damu”.

Rođen je 23. novembra 1927. godine u Begeču, istom mestu odakle potiče i Vujadin Boškov, njegov kasniji saigrač u prvom timu crveno-belih. Fudbalom je počeo da se bavi 1940. godine, kada se priključio tadašnjim “patuljcima” Vojvodine, da bi tokom Drugog svetskog rata nastupao za begečku Bačku. Nažalost, od maja 1944. do maja 1945. godine, bio je zatvoren u ratnom logoru, da bi nakon oslobođenja ponovo pristupio Vojvodini, za koju je debitovao tek dve godine kasnije, odnosno 1947. godine.

Igrao je na poziciji levog krila i do 1959. godine uspeo je da postigne čak 39 prvenstvenih golova. S obzirom na to da je pedesetih godina u timu Vojvodine bio još jedan Krstić, Dobrosav, u novinskim izveštajima je Radomir Krstić često označavan kao Krstić I, a Dobrosav Krstić (sa kojim nije bio u srodstvu) kao Krstić II.

Osim što je bio uspešan fudbaler, Radomir Krstić je radio i na svom obrazovanju, pa je tako diplomirao na Višoj pedagoškoj školi u Novom Sadu, a potom je završio i Višu trenersku školu. Odmah po završetku igračke karijere 1959. godine, trenerskim poslom je počeo da se bavi u Vojvodini, da bi kasnije obavljao i funkciju tehničkog direktora kluba.

Bio je vrlo angažovan i u fudbalskim institucijama, pa je tako od 1964. do 1967. bio član Stručnog saveta Fudbalskog saveza Srbije (FSS), od 1968. do 1976. generalni sekretar FSS, a odmah potom je preuzeo funkciju sekretara Fudbalskog saveza Vojvodine, koju je obavljao sve do penzionisanja 1987. godine. Takođe, svojevremeno je bio angažovan i u Fudbalskom savezu Jugoslavije i to kao predsednik Omladinske komisije, član Stručnog saveta, član Izvršnog odbora i predsednik Komisije za mali fudbal, a 1987. godine je bio vođa puta omladinske reprezentacije na Svetsko prvenstvo u Čile, kada je tadašnji državni tim osvojio titulu šampiona sveta.

Dobitnik je diploma zaslužnog fudbalskog radnika Vojvodine, Srbije i Jugoslavije, a 1986. godine pripala mu je i Spartakova nagrada. Preminuo je drugog decembra 2017. godine u Novom Sadu.