Vujadin Boškov
Tokom decenija, kroz fudbalski klub Vojvodina prošli su mnogi veliki igrači i treneri, koji su slavu kluba kasnije pronosili širom Evrope i sveta. Ipak, među svima njima, jedno ime se izdvaja kao najveće u čitavoj istoriji Vojvodine – Vujadin Boškov. Kao tehnički direktor, bio je najzaslužniji za osvajanje prve titule šampiona Jugoslavije 1966. godine, da bi početkom sedamdesetih godina oformio klupski trening centar u Veterniku, koji od 1996. godine nosi njegovo ime.
Vujadin Boškov rođen je 16. maja 1931. godine u Begeču, od oca Boje i majke Marije. Imao je dve mlađe sestre i jednog starijeg brata, koji je nažalost poginuo vrlo mlad. Završio je trgovačku školu, a za prvi tim Vojvodine debitovao je sa samo 15 godina.
Njega je otkrio i među crveno-bele ga doveo legendarni trener Bane Sekulić, a Boškov je za Vojvodinu nastupao punih 14 godina (1946. – 1960) i za to vreme odigrao 512 utakmica. Igrao je u veznom redu i bio član generacije koja je 1951. po prvi put u istoriji kluba došla do finala Kupa maršala Tita, a 1957. postala vicešampion Jugoslavije i došla do finala Srednjoevropskog kupa. Po odlasku iz Vojvodine, godinu dana proveo je u italijanskoj Sampdoriji, a potom još dve sezone u švajcarskom Jang bojsu, gde je istovremeno obavljao i dužnost trenera i gde je završio igračku karijeru.
Iz igračkih dana: Vujadin Boškov , treći sleva
Bio je član reprezentacije Jugoslavije, za koju je od 1951. do 1958. godine odigrao ukupno 57 utakmica, pri čemu je bio deo tima koji je nastupio na Svetskim prvenstvima 1954. godine u Švajcarskoj i 1958. u Švedskoj. Takođe, bio je član olimpijske reprezentacije koja je 1952. godine u Helsinkiju osvojila srebrnu medalju. Zabeležio je i jedan nastup na revijalnom meču za reprezentaciju Evrope.
Po završetku igračke karijere, Boškov se 1964. godine vratio u Vojvodinu i preuzeo funkciju tehničkog direktora kluba. Kao takav, bio je najzaslužniji za angažovanje trenera Branka Stankovića i selektiranje tima koji će dve godine kasnije postati šampion Jugoslavije, a već u narednoj sezoni dogurati do četvrtfinala Kupa evropskih šampiona. U Vojvodini je ostao punih sedam godina, sve do 1971, a pred kraj svog rada oformio je klupski trening centar u Veterniku, koji je dve i po decenije kasnije dobio njegovo ime.
Nakon ponovnog odlaska iz Vojvodine, posvetio se trenerskom poslu i imao je impozantnu trenersku karijeru, tokom koje je sa Real Madridom osvojio titulu šampiona Španije (1980) i dva Kupa kralja (1980, 1982), sa Sampdorijom titulu šampiona Italije (1991), Kup pobednika kupova (1990), dva Kupa Italije (1988, 1989) i jedan Superkup Italije (1991), a sa Den Hagom Kup Holandije (1975). Sa Real Madridom je 1981. došao do finala Kupa evropskih šampiona, a sa Sampdorijom do finala Kupa pobednika kupova (1989) i takođe do finala Kupa evropskih šampiona (1992).
Vujadin Boškov u vreme dok je trenirao Sampdoriju
Tokom svoje trenerske karijere, trenirao je još i Fejenord, Saragosu, Hihon, Askoli (uveo ga u Seriju A 1986), Romu (ostao upamćen kao trener koji je u prvi tim uvrstio legendarnog Frančeska Totija i to na nagovor još jednog bivšeg igrača Vojvodine Siniše Mihajlovića), Napoli, Servet i Peruđu. Od 1970. do 1973. i od 1999. do 2000. godine bio je selektor Jugoslavije, pri čemu je u oba navrata uspeo da odvede reprezentaciju na velika takmičenja – Svetsko prvenstvo u Zapadnoj Nemačkoj 1974. i Evropsko prvenstvo u Holandiji i Belgiji 2000. godine. Po završetku trenerske karijere, imenovan je za počasnog selektora Jugoslavije.
Vujadin Boškov kao selektor predvodio Jugoslaviju do četvrtfinala Evropskog prvenstva 2000. godine
Preminuo je 27. aprila 2014. godine u Novom Sadu, baš u godini u kojoj je njegova Vojvodina proslavila svoj 100. rođendan i svega nekoliko nedelja pre nego što je osvojila svoj prvi Kup Srbije u istoriji kluba. Sahranjen je na groblju u Begeču, a sahrani su, pored najviših predstavnika Fudbalskog saveza Srbije, prisustvovali i predstavnici Real Madrida i Sampdorije, čiji navijači su došli da mu odaju počast i oproste se sa čovekom koji im je doneo jedinu titulu šampiona Italije u istoriji kluba. U njegovu čast, utakmice polufinala Lige šampiona te sezone počele su sa minutom ćutanja, a na utakmicama kvalifikacija za Ligu Evrope 2015. godine, navijači Vojvodine i Sampdorije su koreografijama pokazali koliko vrednuju i cene sve ono što je veliki Vujke uradio za oba kluba.
Koreografija navijača Vojvodine posvećena Vujadinu Boškovu na meču protiv Sampdorije, 6. avgusta 2015. godine
Vujadin Boškov je imao mnogo legendarnih fraza i izreka, među kojima je i “Fudbal je fudbal”, po čemu se i dan-danas zove jedna radijska emisija u Španiji. Ipak, navijačima Vojvodine najupečatljivija je izjava u kojoj je na najbolji način definisao svoj odnos i emociju prema klubu, a koja je preneta u knjizi Miroslava Gavrilovića “Vujke jedan jedini”:
“Vojvodina je na jednoj strani, a svi ostali su na drugoj. Tako je bilo i tako će zauvek ostati. Volim i poštujem sve klubove u kojima sam bio igrač i trener, ali samo je Vojvodina – jedna jedina!”
Mural Vujadina Boškova na istočnoj tribini stadiona „Karađorđe“