Ilija Pantelić
Ilija Pantelić (1942. – 2014) je bio golman šampionske generacije Vojvodine iz 1966. godine i po mišljenju mnogih predstavlja najboljeg golmana kojeg je srpski fudbal ikada imao.
Rođen je drugog avgusta 1942. godine u Kozici, na veliki srpski praznik Sveti Ilija, po čemu je i dobio ime. Tokom Drugog svetskog rata, sa porodicom je stigao u Nakovo, pa kasnije u Sombor i još kao dečak pokazivao je veliku ljubav prema sportu, pa se tako bavio košarkom, odbojkom i rukometom, ali se na kraju ipak odlučio za fudbal, kojim je profesionalno počeo da se bavi već sa 16 godina u fudbalskom klubu BAK iz Bele Crkve. Nakon dve godine, prešao je u somborski Radnički i postao mladi reprezentativac Jugoslavije, da bi samo sezonu kasnije postao član Vojvodine.
Za crveno-bele je nastupao od 1961. do 1969. godine i za to vreme je odigrao 176 prvenstvenih utakmica i postigao šest golova iz jedanaesteraca. Osvojio je titulu šampiona Jugoslavije 1966. i godinu dana kasnije sa Vošom došao do četvrtfinala Kupa evropskih šampiona. Na meču protiv Trešnjevke iz Zagreba 1963, ušao je u istoriju fudbala kao jedini golman koji je postigao het-trik na jednoj utakmici, a u prvoj utakmici osmine finala Kupa šampiona 1966. protiv Atletiko Madrida postao je prvi golman koji je na jednom susretu u najkvalitetnijem evropskom takmičenju postigao gol iz igre (zatresao je mrežu nakon što mu je golman Madriđana odbranio penal).
Po odlasku iz Vojvodine, karijeru je uspešno nastavio u Francuskoj, gde je branio boje Pariza, Olimpika iz Marseja, Bastije i Pari sen Žermena, pri čemu je sa timom Olimpika osvojio duplu krunu u sezoni 1970/71.
Za reprezentaciju Jugoslavije je branio 18 puta i bio deo generacije koja je 1968. postala vicešampion Evrope, a zbog svojih bravuroznih odbrana, u jugoslovenskoj sportskoj javnosti je imao nadimak “Panter”.
Po završetku igračke karijere, posvetio se radu u omladinskoj školi fudbalskog kluba Vojvodina, čiji je bio dugogodišnji direktor, te njemu u čast škola danas nosi ime “Ilija Pantelić”. Preminuo je 2014. godine i sahranjen je na Novom groblju u Novom Sadu, a nekoliko meseci pred smrt, od Fudbalskog saveza Republike Srpske dobio je Zlatnu plaketu, najveće priznanje koje ovaj savez dodeljuje.